reggae i odmiany

RastaCat · Wysłany: Pią 0:17, 27 Mar 2009 Temat postu: reggae i odmiany

Riddimy — wielokrotne użycie tych samych podkładów rytmicznych. Niektóre z riddimów zostały nawet ochrzczone pięknymi nazwami w stylu, np. Chian HAl Shek, Charlie Chan, Rub-a-Dub.

Sound system to grupa DJ-ów i techników współpracujących razem w celu tworzenia muzyki, zwykle jednego gatunku. Soundsystemy spopularyzowane zostały najpierw na Jamajce w środowisku reggae, a następnie wraz z emigrującymi Jamajczykami stały się od lat 70. znane w Wielkiej Brytanii. Popularne dziś znaczenie tego terminu jest wynikiem wpływów jamajskiej kultury soundsystemowej, która z kolei wzięła swoją nazwę od przenośnych systemów nagłaśniających. W latach 60-tych Jamajczycy wynaleźli taki sposób upowszechniania najnowszych przebojów. Sound systemy składające się z dużych głośników i wzmacniaczy wraz z obsługą podróżowały z miejsca na miejsce, organizując imprezy taneczne.

Narodziny ragga miały miejsce w 1985 roku, kiedy to popularność zdobył pierwszy w 100% elektroniczny riddim (sleng teng). Ta cecha odróżnia właśnie ragga od dancehall'a. Dancehall rodził się bowiem przy akompaniamencie roots radics band - klasycznej kapeli, zaś podwaliny pod ragga stworzono na syntezatorze Casio. W potocznym rozumieniu, określenie raggamuffin odnosi się do dynamicznego reggae z ostrymi społecznie tekstami. Pierwotnie termin "raggamuffin" oznaczał młodzież z murzyńskich gett w stolicy Jamajki - Kingston. Smile

Dancehall narodził się w latach 80-tych razem z ragga. Muzyka ta, zgodnie z nazwą, przeznaczona jest przede wszystkim do zabawy i najłatwiej usłyszeć ją w salach tanecznych. Czasami bywa nazywana dosadnie, ale obrazowo "muzyką do potrząsania tyłkami". Dancehall miał już swoje 15 minut. W latach 80. gwiazdą był Yellowman, dziesięć lat później światowe sukcesy święcił Shabba Ranks. Powołujący się na jamajskie korzenie Shaggy czerpał też z raggamuffin i dancehallu. Tymi gatunkami inspirowali się również Brytyjczycy. Po części z dancehallu i ragga wyrosła taneczna muzyka jungle. Dancehall jednak szczególnie silnie wpłynął na hip-hop. Można nawet powiedzieć, że oba nurty przemawiają do tej samej publiczności. To nie dziwi. Hip-hop wiele zawdzięcza reggae. Wszak to Jamajczycy z Kool Hercem na czele na początku lat 70. przenieśli na amerykański grunt kulturę didżejską. Dziś hip-hop zatacza pełne koło. Coraz bardziej komercjalizujący się gatunek, szukając nowych inspiracji, wraca do swoich korzeni i na nowo odkrywa jamajskie rytmy. Nie sięga jednak po klasyczne reggae, lecz jego nowoczesne odmiany - hedonistyczny dancehall i zadziorne raggamuffin. Warto też pamiętać, że słowo "dancehall" oznacza też salę taneczną i w takim znaczeniu funkcjonowało od czasów, kiedy ludzie na Jamajce chcieli tańczyć - czy to do mento, ska, rockstedy czy dancehall'u.

Dub - technika przetwarzania nagrań muzycznych (głównie z gatunku reggae), eksponująca zwłaszcza sekcję rytmiczną - bębny i bas. Technika ta powstała na Jamajce w latach siedemdziesiątych XX w. Obejmuje zarówno przetwarzanie muzyki na żywo przez tzw. dubmasterów (realizatorów dźwięku), jak i nagrania studyjne. Technika dub skupia się na wybranym elemencie nagrania, który w wersji oryginalnej pozostaje na dalszym planie. Z reguły w nagraniu dub pomija się oryginalny wokal, czasem jest ono wykorzystywane jako podkład do toastingu. Współcześnie dub stał się też osobnym gatunkiem muzycznym, obejmującym głównie instrumentalne nagrania, oparte przede wszystkim na transowym brzmieniu basu i perkusji, wzmocnionym przez specjalne efekty (delay-e). Najbardziej znanymi twórcami dubu są m.in. King Tubby, Lee "Scratch" Perry, Mad Professor, Dub Syndicate, Dub Wiser, Alpha & Omega, Zion Train.

Toasting:Gadanie, a właściwie dogadywanie do muzyki dub'owanej na żywo. Praktyka dziwnych przemów, rymów i zawołań didżeja podczas pracy przy gramofonach ma swój początek w latach 60-tych. Didżeje-pogadywacze sami zaczęli wydawać płyty, z czego później narodził się amerykański rap:)